زەلامێ كـەڕ و لال
شیان مەهدی كانیساركی
دەمێ هێژ یێ زارۆك زارۆكێن كۆلانێ خەبەرێن كرێت دگۆتنێ، بەلێ چونكی وی های ژ وان نەدبوو بۆ خوە ب وان دكرە كەنی، ڤێ چەندێ ژی ئەو پتر عێجزدكرن. دگەل بانگێ مەغرەب ژی دا زڤڕیتە مال و بینیت دەیك و بابێن وی یێ ب سەروستۆیێن ئێك ڤە و تبلێن وان ل سەر شیڤێ ژی یێن دناڤچاڤێن ئێك و دووڕا، وی ژی خوارنا خوە دخوار و باهرا خوە یا نانی ب دوماهی دئینا، وەكی خویشك و برایێن خوەیێن دی خوە ژ شیڤێ نە ددا پاش! ل قوتابخانێ ژی «كسلان»ێ بنێ پۆلێ بوو، خواندن ئێكجار بۆ خوە نە دكرە خەم، دەمێ هەڤالێن قوتابخانێ كۆم كۆمە دبەر ڕا دبۆرین دگۆتنێ: «هااا.. كەڕێ لال…» و تیق تیق پێ دكرنە كەنی، وی ژی ب وان دكرە كەنی، هند بۆ وی خەم نەبوو كا چ دبێژن، یا گرنگ ئەوە پێ بكەنە كەنی. دەمێ مەزن بووی و هاتییە ژنا؛ مام و خالێن وی حەزدكر ئێكا وەكی وی كەڕ و لال بۆ پەیدا بكەن، لێ بابێ وی ڕازی نەدبوو و دگۆت: «ئێك یێ كەڕ و لال، یا دی بۆچییە یا كەڕ و لال بیت؟»، وەلحاسل داوەتەكا نیڤ بێدەنگی بۆ كرن و بوو زاڤا. گەلەك جاران دەمێ ئەز ل ناڤ حەوشێ یێ پالدای دەنگێ ژنا وی ب سەر گەڕەكێ دكەفت دەمێ لێ دحەیتاند و خەبەر دگۆتنە وی و هندی ئێكێ وی، من هزر دكر دێ نوكە ئەو ژمال ڕەڤیت و دەرگەهی ب هێز ل تاقی دەت، لێ چ دەنگ نەدهاتن و ژمال دەرنەدكەفت.! ئەڤە نوكە ئەز یێ دبینم وێ ێ ێ هە یێ ب تنێ دناڤ باخچەیێ مال دا لسەر كەراویتەكی ڕوینشتیە و ژیێ وی 62 سالن و هێژ یێ ل سەر خوەیە، چونكی نە «زخت»، نە «سۆكەری» نینن، ددانێن وی ژی د سروشتینە، ب پیان باژێری هەمییێ تێكڤەددەت. كەسێ خوە ژی نەمایە. ژ خێزانێ هەمییێ ب تنێ عەمرێ وی یێ درێژ بوو، ژنا وی ژی ئەڤە بیست سالە مری!
